Ania ma 18 miesięcy, zawsze była żywiołową i wesołą dziewczynką, mimo że od samego poczęcia musi walczyć o swoje życie. Mieszka w małej miejscowości niedaleko Opoczna, a w zasadzie mieszkała – bo jej domem, od lutego 2021r. stał się VII oddział onkohematologii Szpitala przy ulicy Spornej w Łodzi.

W 13 tygodniu ciąży na podstawie badań prenatalnych orzeczono, że dziecko urodzi się z zespołem Downa i ciężkimi wadami mózgu. Po tej strasznej diagnozie  mama Ani dostała silnego krwotoku po którym usłyszała, że płód obumarł.

„Na szczęście ten koszmar okazał się nieprawdą. Po kilku godzinach pobytu w szpitalu, dodatkowe badania wykazały, że serduszko Ani dalej bije. Odetchnęliśmy z ulgą.”

Lekarze sugerowali usunięcie ciąży, jednak rodzice po wielu przepłakanych nocach podjęli decyzję, że będą walczyć o życie i zdrowie dziecka.

Pomimo strasznej diagnozy i trudnego przebiegu ciąży, Ania urodziła się zdrowa. Lecz szczęście rodziców nie trwało długo.

„Już w pierwszej dobie, Ania dostała silnej żółtaczki, spowodowanej konfliktem serologicznym. Zamiast poznawać się z nowonarodzoną córeczką w domowym zaciszu, przez kilkanaście dni, pełni strachu i niepokoju czekaliśmy aż Ania leżąc w inkubatorze zawalczy o życie”.

Walkę tę wygrała i szczęśliwie wróciła do domu.

„Kiedy córka miała pół roku, zdiagnozowano u niej wadę serca. Byliśmy przerażeni, Ania musiała przejść skomplikowaną operację”.

Pomimo przebytej operacji Ania rozwijała się prawidłowo, a jej samopoczucie nie wskazywało na nic niepokojącego.

„Nasza córeczka była zawsze uśmiechnięta, swoim pozytywnym usposobieniem potrafiła rozjaśnić każdy trudny dzień.”

Jednak od zawsze zmagała się z nawracającymi chorobami dróg oddechowych. Przez co często trafiała do szpitala. Tak też było i tym razem…

Gdy stan Ani pozwolił na dalszą diagnostykę, u dziewczynki stwierdzono kolejne przerzuty, m.in. do szpiku kostnego, do kości, okolic miednicy a także do węzłów chłonnych.

Niestety w pierwszych tygodniach walki o życie Ani, dodatkowo przeszkadza zapalenie płuc, Ania musi mieć kontrolowaną saturację i podawany tlen.

„Mała sala szpitalna pozbawiona łazienki, stała się naszym zastępczym domem, a żadne dziecko w wieku Ani nie czuje się dobrze i bezpiecznie w obcym miejscu, z dala od najbliższych”.

Ostoją dziewczynki jest nieustannie czuwająca przy ukochanej córeczce mama - Sylwia. Cała rodzina cierpi nie tylko przez chorobę dziecka, ale także przez rozłąkę, która potrwa jeszcze długie tygodnie.

W domu czeka na nią tata i 5 letni brat Jaś, z którym Ania uwielbia się bawić. Rodzeństwo bardzo za sobą tęskni, niestety przez sytuację pandemii, która panuje w Polsce nie mogą się nawet zobaczyć. Jaś pytany o swoją siostrzyczkę odpowiada: „Ania jest bardzo chora ale wróci do mnie żeby się ze mną bawić.”

„Synek bardzo tęskni za mamą, a moją żoną, do tej pory nigdy nie przebywał tak długo bez jej opieki. To przecież jeszcze mały chłopiec. Obaj musimy się odnaleźć w tej nowej sytuacji”.

Anię czekają kolejne chemioterapie, operacja usunięcia guzów, radioterapia, immunoterapia, niezbędne do zwalczenia choroby.

„Pomóżcie Jasiowi odzyskać siostrę... Choroba powoduje u Ani zanik mięśni dlatego zwracamy się do Państwa z prośbą o pomoc w gromadzeniu środków finansowych, które są niezbędne do wsparcia procesu leczenia i rehabilitacji.”

„Wszystkim za okazanie serca, w imieniu rodziny serdecznie dziękujemy.”