"W grudniu 2021 roku Emilię zaczynają boleć plecy w dolnej części, wizyta u lekarza prześwietlenia i diagnoza – skolioza, Emilia chodzi na rehabilitację, ale ból nie ustępuje, a kolejne badania nic nie wykazują, USG czyste. Kolejne wizyty u lekarzy i nic aż do 26 lutego, gdy pojawia się wybrzuszenie. Szybko do szpitala i tam szok – potworniak złośliwy jajnika.

Trafiłyśmy do szpitala na Sporną i tam Emilka przeszła zabieg usunięcia jajnika. Wyszłyśmy do domu i byłyśmy pod opieką Poradni Onkologicznej. Wszystko się w miarę układało aż do końca marca tego roku, kiedy Emilka zaczęła odczuwać bóle brzucha. Po przyjeździe na oddział i wykonaniu rezonansu oraz pobraniu laparoskopowym wycinka, okazało się, że Emilka ma wznowę potworniaka. Podjęliśmy leczenie, bloki ciężkiej chemii, gdzie Emilka bardzo źle znosi chemioterapię. Wymioty, wysypki skórne, afty, zgaga i neurotoksyczność. 

Przy neurotoksyczności Emi tafia na OIT celem monitorowania. Bardzo źle znosi tam pobyt, bardzo się boi. Po paru dniach wracamy na onkologię, gdzie dalej ma ataki padaczki przy neurotoksyczności . Kiedy dowiadujesz się, że choruje dziecko na tak ciężką chorobę, wszystko inne przestaje być ważne, liczy się tylko tu i teraz, każdy chciałby pomóc, ale nie bardzo ma jak. Nic już nie będzie takie samo, a ty marzysz żeby odczarować czas na ten przed chorobą.

Emilka ciężko znosi rozłąkę z koleżankami i kolegami z klasy tym bardziej, że oni pisali egzamin ośmioklasisty, a ona nie. Marzy, żeby zostać stylistą ubrań, ale nie wiadomo, kiedy wróci do szkoły. Interesuje się modą i nowinkami z tym związanymi, uwielbia swojego psa Molly, za którym bardzo tęskni, a pobyt w szpitalu ciągle się przedłuża. Po chemioterapii Emilka przez 3 tygodnie była dzieckiem leżącym, teraz dzięki rehabilitacji z Kacprem staje na nogi.

Zebrane środki pozwolą nam rehabilitować Emilkę, dzięki czemu dostanie szansę na upragniony powrót do zdrowia"*.